એની આંખોને સ્પર્શી, પછી આંજણી મુંજાઈ ગઈ,
જાણે ખુદને અરીસે જોઈ એક છોકરી અંજાઈ ગઈ,
મનના આવેગો અંકુશમાં રહ્યા, શિયાળે ને ઉનાળે,
જોયો વરસાદને એક છત્રી પછી અંદરથી ભીંજાઈ ગઈ,
પ્રેમપત્ર લખવા શોધ્યા કાગળ, વિચાર, લોહીની નસો,
શાયરી ગોતવાની લાયમાં એક આખી ચોપડી વંચાઈ ગઈ,
પળો માણવા મીણબત્તી ફાનસ થકી પાથર્યું અજવાળું,
સામે બસ આગિયાઓની એક અંધારી રાત લૂંટાઈ ગઈ,
વાત થઈ હતી કે, બિનશરતી વખાણ થશે જીવનભર,
ખ્યાલ નહિ ક્યારે આમાં એક નાની ફૂડદી મુકાઈ ગઈ,
એની આંખોને સ્પર્શી, પછી આંજણી મુંજાઈ ગઈ,
જાણે ખુદને અરીસે જોઈ એક છોકરી અંજાઈ ગઈ.
✍️નિશાંક મોદી
No comments:
Post a Comment